In de afgelopen decennia zien we dat arbeidsorganisaties op geheel verschillende wijzen met deze ‘ouderenproblematiek’ zijn omgegaan, veelal omdat hiervoor simpelweg de kennis nog niet aanwezig was. Door de riante VUT-regelingen in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw, gecombineerd met een hoge jeugdwerkloosheid, was er immers geen noodzaak om inspanningen te verrichten om ouderen te behouden. Die tijd is nu echter voorbij. Verschillende beleidstyperingen kunnen inmiddels worden onderscheiden.
