ARBOBELEID – De vermindering van werkuren en invoering van meer flexibele werktijdregelingen leggen de basis voor een beter en gezonder evenwicht tussen werk en privéleven, blijkt vrijdag 6 januari uit een nieuw rapport van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). Dit soort maatregelen werden ook genomen tijdens de coronacrisis en kunnen de economie, ondernemingen en werknemers ten goede komen, aldus de IAO.
Standaard werkweek
Uit de studie blijkt dat een aanzienlijk deel van de werknemers wereldwijd geen standaard werkweek van acht uur per dag en veertig uur per week kennen. Meer dan een derde van alle werknemers werkt regelmatig meer dan 48 uur per week, terwijl een vijfde van de werknemers wereldwijd minder dan 35 uur per week (deeltijd) werkt. In Noord-, Zuid- en West-Europa wordt gemiddeld 37 uur per week gewerkt.
Genderongelijkheid en gezondheidsrisico’s
De IAO heeft de verschillende werktijdregelingen en hun effecten op het evenwicht tussen werk en privéleven, waaronder ploegendienst, oproepwerk, gecomprimeerde uren en flexibele werktijden geanalyseerd en waarschuwt dat de voordelen van sommige van deze flexibele regelingen, zoals een beter gezinsleven, gepaard kunnen gaan met kosten, waaronder een grotere genderongelijkheid en gezondheidsrisico’s.
Covid-19
Ook is gekeken naar de maatregelen voor crisisbestrijding tijdens de Covid-19-pandemie. Zo droeg de toename van het aantal werknemers met minder uren werk bij aan het voorkomen van banenverlies. De wereldwijde invoering van telewerk tijdens de pandemie heeft de aard van de werkgelegenheid, waarschijnlijk ook in de nabije toekomst, veranderd, aldus de onderzoekers. De crisismaatregelen leverden het bewijs dat het geven van meer flexibiliteit aan werknemers over hoe, waar en wanneer zij werken de productiviteit verbetert. Omgekeerd brengt een beperking van de flexibiliteit aanzienlijke kosten met zich mee, waaronder een groter personeelsverloop.
‘Er is een aanzienlijke hoeveelheid bewijs dat beleid om werk en het privéleven te combineren belangrijke voordelen oplevert voor ondernemingen, en dit ondersteunt het argument dat dergelijk beleid een “win-win” is voor zowel werkgevers als werknemers’, aldus de IAO.
Aanbevelingen
Het rapport bevat een aantal conclusies en aanbevelingen:
- Wet- en regelgeving rond maximale dagelijkse arbeidstijden en wettelijke dragen bij tot de gezondheid en het welzijn van een samenleving op lange termijn en mogen dus niet in gevaar worden gebracht.
- Langere arbeidstijden worden over het algemeen geassocieerd met een lagere arbeidsproductiviteit per eenheid, terwijl kortere arbeidstijden correleren met een hogere productiviteit.
- De landen moeten gebruik maken van de ervaringen die zij opdeden tijdens de Covid-19-crisis rond de verkorting van de werkuren en flexibiliteit. Inclusieve regelingen rond de verkorting van werkuren met de hoogst mogelijke vergoedingen houden niet alleen de werkgelegenheid in stand, maar ondersteunen ook de koopkracht en creëren de mogelijkheid om de gevolgen van economische crises op te vangen.
- In veel landen is overheidsbeleid nodig om de verkorting van werkuren te promoten, ter bevordering van zowel een gezond evenwicht tussen werk en privéleven als een hogere productiviteit.
- Telewerken helpt de werkgelegenheid in stand te houden en schept nieuwe mogelijkheden voor de autonomie van de werknemers. Maar deze en andere vormen van flexibele werkregelingen moeten worden gereguleerd om de potentiële negatieve effecten ervan te beperken, via beleid zoals ‘het recht om offline te zijn’.
Over het rapport
Het rapport Working time and work-life balance around the world bekijkt de twee belangrijkste aspecten van werktijd: werkuren en werktijdregelingen (ook werkroosters genoemd) en de effecten van beide op de bedrijfsprestaties en het evenwicht tussen werk en privéleven van de werknemers. Het bevat nieuwe statistieken over werkuren, zowel vóór als tijdens de Covid-19-crisis .
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.